اسکلروزِ چندگانه یا اِم‌ اِس (Encephalomyelitis disseminata : Multiple sclerosis)‏،

نوعی اختلالِ

 خودایمنیِ سيستمِ اعصابِ مركزی است كه به واسطه پلاك‌هایِ "patches" پراکنده در ماده سفيدِ "white matter" دماغ، در اطرافِ بطيناتِ دماغی و در نخاع، مشخص می‌شود. اين پلاك‌ها منجر به ایجاد التهاب و زخم های گوناگون در مغز و سیستم اعصاب مرکزی می گردد، در نتيجه تخريبِ پوششِ مایِلین که غلاف چربی محافظ روی رشته های اعصاب است به واسطه اختلالِ خودایمنی به وجود می‌آيد. در واقع سیستم دفاعی بدن به این غلاف های چربی به گمان عامل خارجی حمله می کند و آن را دچار آسیب می کند اما پس از مدتی بدن با خون رسانی به این بخش ها آنها را ترمیم کرده که آثار ترمیم آن می تواند به صورت وصله هایی در عکس برداری ام آر آی دیده شود. فرآیند تخریب و ترمیم آنقدر ادامه می یابد که در نهایت با از بین بردن غلاف چربی روی اعصاب، در سیستم پیام رسانی بین مغز ودیگر اعضای بدن اختلال بوجود می آید که عامل اصلی بروز علایم است و می تواند هر عضوی را دربدن در گیر نماید. میانگین شانس زندگی برای افراد مبتلا پس از اولین حمله 25 سال است. ام اس به چهار نوع مختلف طبقه بندی می شود که رایج ترین نوع آن نوع عود کننده و فروکش کننده است که علایم در بازه زمانی مختلف ظاهر می شود و گاهی کاملا از بین می رود. شیوع ام اس در زنان دو برابر مردان است و در مردان بر خلاف زنان معمولا به صورت سریع و نوع پیش رونده بروز می کند. بیشتر افراد مبتلا به ام اس تنها بین 5 تا 10 سال کمتر از افراد عادی عمر می کنند. تنها 10 درصد افراد مبتلا ممکن است به فلج کامل و فقر حرکتی شدید مبتلا شوند و در بیشتر موارد این بیماری منجر به فلج کامل بدن و از کار افتادگی نمی گردد.

اِم اِس یک بیماریِ خود ایمنی است که در آن بدن به سلول‌های خود آسیب وارد می‌کند. به گونه‌ای که سیستمِ دفاعی به سیستمِ مرکزیِ اعصاب "CNS"، حمله کرده و نواحی از مغز و نخاع دمیلینه می‌شود. این حالت ممکن است علائمِ فیزیکی، روحی و روانیِ فراوانی را سبب شود و اغلب، پیشرفتِ آن در ناتوانی‌هایِ فیزیکی و ادراکی است. این بیماری اغلب در سنینِ بینِ ۲۰ تا ۴۵ سالگی بروز می‌کند و در بینِ زنان شایع‌تر است، و میزانِ شیوعِ آن بینِ ۲ و ۱۵۰ در هر ۱۰۰٫۰۰۰ بستگی به کشور و جمعیتِ خاصِ آن دارد. «اِم‌ اِس» برایِ اولین بار در سالِ ۱۸۶۸ توسطِ جین مارتین چارکات متخصصِ اعصابِ فرانسوی معرفی شد. این بیماری علاجی ندارد، اما ثابت شده است چندین معالجه مفید واقع می‌گردد. یکی از نام‌هایِ دیگری که کلمهٔ مختصرِ اِم‌ اِس با آن شناخته می‌شود "Disseminated sclerosis" است.

شروعِ «ام‌ اس» ممکن است ناگهانی یا تدریجی باشد. علایم ممکن است شدید یا به اندازه‌ای خفیف باشد که بیمار ماه‌ها تا سال‌ها به پزشک مراجعه نکند. علایمِ «ام‌ اس» بسیار متغیر است، و به محل و شدتِ ضایعات در سیستمِ عصبیِ مرکزی(به انگلیسی: CNS )‏ بستگی دارد. علایم شاملِ کم‌ بساوایی^[۱] (تغییر در حسِ لامسه)، ضعف و سُستی در ماهیچه، گِرفتگی و اِنقباضِ غیرعادیِ ماهیچه‌ها، مُشکل در حرکت؛ ناهماهنگیِ حرکتی^[۲]، اِختلال در تَکَلُم (تَکَلُمِ بُریده)،^[۳]، نیستاگموس^[۴]، دوبینی^[۵] (یک شِیء را دوتا دیدن)، کاهِشِ حدتِ بینایی، تاریِ دید یا کاهشِ دیدِ رنگی (Optic neuritis)، خستگی و دردهایِ جسمی، نشانه‌هایِ دردهایِ شدیدِ طولانی که بیش‌تر از حدِ معمول طول کشیده‌اند، مشکلات در مثانه، روده و شکم. اختلالاتِ عصبی به صورتِ متداول وجود دارند و این می‌تواند به شکلِ "Lhermitte's Sign" باشد. درد و اختلالاتِ عصبی از عمومی‌ترین نشانه‌ها در «ام‌ اس» می‌باشند. این درد به صورتِ پایدار، خسته کننده و ایجادِ حسِ خارش، کرختی، گِزگِز و مورمور، سوزن‌سوزن شدن یا سوزشِ دردناک توصیف شده‌است و معمولاً در پاها اتفاق می‌افتد. از دیگر علایم این بیماری ترمر یا لرزش هاو پرش های غیر ارادی عضلات بدن می باشد که در بیماری ام اس به دو صورت اتفاق می افتد: نوع اول زمانیست که فرد مبتلا قصد رساندن دست خود به چیزی را دارد که ناگهان با لرزش غیر ارادی موفق به این کار نمی شود و نوع دوم زمانی که عضلات با بخشی از بدن خود را در برابر جاذبه زمین نگاه می دارد و در آن ناحیه دچار لرزش ناگهانی می شود. پرش ها و حرکت های ناگهانی عضلات که معمولا در حالت استراحت اتفاق می افتد ارتباط ضعیفی با این بیماری دارد و بیشتر ناشی از سوء مصرف مواد دارویی - غذایی، اضطراب و بیماری هایی مانند پارکینسون می باشد. احساس خستگی مفرط بخصوص در بعد از ظهر، عدم تحمل گرما، اختلال در بلع، تغییر آنی خلق و خو، زود رنجی و شادی بی مورد از علایم متنوع این بیماری می باشد. ام اس تنها بیماری است که علایم آن بدون هیچ الگو و نظمی در افراد مبتلا اتفاق می افتد. اما در کل شایع ترین علایم آن که معمولا در اولین حمله اتفاق می افتد علایم چشمی و حسی است که در بیش از 55 درصد افراد مبتلا دیده می شود.در اثرِ این بیماری، اغلبِ عصب‌هایِ بینایی، عصب‌هایِ نُخاعی و «Cerebellar Conections» آسیب می‌بینند، که مُنجَر به نوروپاتی نوری، آتاکسی می‌شود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: